لکن میٹی

اوس دن ایسراں ہویا کہ سورج سرگی ویلے اُگ پیا۔ نمازیاں دی تہجد تے فجر قضا ہو گئی۔اوہ اک دوجے نوں پچھدے پھرن پئی اسی ہن نماز پڑھ سکنے آں کہ نہیں۔پر۔۔ایس گل دا جواب دین والا کوئی نہیں سی۔
کنک ونّے رنگ دی مٹیار نے مونہہ تے پانی دا چھٹا ماریا تے مدھانی ددھ وچ پا دتی۔ ددھ رڑکدی او سوچن لگ پئی کہ اوہ اج کویلے کیوں اٹھی اے۔ سورج اگن توں پہلاں تے اوہ آنڈھ گوانڈھ نوں لسی دے کے چاٹی وی دھو چھڈ دی سی۔ ۔۔۔پر اج کیہہ ہویا اے۔ 
باہروں آ کے طالبے نے باسی روٹی اچار نال کھادی تے لسی دے چھنّے نوں مونہہ لا کے ڈیکو ڈیک پی گیا۔ 
’’ اج توں چھا ویلا لے کے پیلی وچ نہیں آئی ؟ ‘‘اوہنے چاٹی دھوندی سوانی نوں پچھیا۔ پر اوہ کیہہ دسدی۔ اوہ تے آپ دلیلیں پئی سی۔ 
پنڈ دے بزار اچ دکاناں کھل گیئاں سن پر گاہک نظر نہیں سن آ رہے۔ سرگھی ویلے اگن والا سورج ات دی گرمی سٹ رہیا سی۔ گھراں وچ تے باہر سارے لوک ایس دوزخ نال گھبرائے پئے سن۔ 
’’ یار اج کیہہ ہویا اے۔۔ایڈی گرمی۔۔۔؟ ‘‘ دفترنوں جان والے باوٗ نے اپنی سایئکل اچ ہوا بھردیاں ہویاں نیڑے کھلوتے منشی نوں پُچھیا۔ 
’’ گرمی۔۔۔؟ خدا دا قہر آکھو جی۔۔۔پر باوٗ اے ہویا کسراں ۔۔۔؟ ‘‘منشی نے اچیچا اہونوں سوال کر دتا۔ 
’’ میری گھڑی خبرے بند ہو گئی اے۔۔انج چاپدا اے مینوں دفتروں کویل ہو گئی اے۔۔۔‘‘باوٗ نے آکھیا۔
’’ اج ساریاں گھڑیاں بند ہو گیاں نے۔۔۔لگدا اے ویلا ای کھلو گیا اے۔۔۔‘‘
’’ ویلا۔۔؟ ویلا تے کدی نہیں کھلوتا۔۔۔‘‘
’’ غضب سائیں دا۔۔۔پوہ دا مہینا تے ایڈی اگ۔۔۔‘‘ پیلی نوں پانی لا کے وٹّ تے آ کے بہن والے حمیدے نے متھے توں پسینہ پونجدیاں آکھیا۔ 
’’ پر چاچا۔۔سورج سرگھی ویلے۔۔۔؟ ‘‘
پتر ایہہ میں نہیں جان دا۔۔اسیں اپنے وڈیاں توں ایہہ گل سنی تے اوہناں اپنے وڈیاں توں، پر ساڈھے پنڈ وچ۔۔۔‘‘
’’ شہر والے آکھدے نے سورج راتیں ڈُبّا ای نہیں۔۔۔‘‘ شہروں اون والے چودھری دے منڈے نے آکھیا۔
’’ لو۔۔ہور سن لو۔۔۔اپنا اپنا ٹھکانا کر لوو۔۔۔پتہ نہیں کیہ ہون والا جے۔۔۔‘‘
پر اوہناں نوں کیہ پتہ سی پئی ہونی بیت چکی سی۔ 
ساری دیہاڑی ایہناں وچاراں وچ لنگھ گئی کہ سورج سرگھی ویلے کیوں اُگ پیا تے اگدیاں سار ای سڑدا بلدا دن کیوں چڑھیا۔ دوپہر بھخدیاں بھجدیاں لنگھی۔ بلداں دیاں جوڑیاں، پشو، ڈنگر تے پنڈ دے وسنیک گرمی نال موکھل گھتے پر کسے نوں پتہ نہ لگا کہ انج ہویا کیویں۔۔شہر اچ پڑھن والے سکولئے، دفتراں اچ کم کرن والے باوٗ، وڈے وڈیرے تے سیانے، سارے انج چپ سن جیویں کسے اوہناں کولوں بولن دی طاقت کھو لئی اے۔ 
سورج اگیاں اٹھاراں گھنٹے ہو گئے سن پر اوہ اجے وی ایسراں چمک رہیا سی جیویں دوپہر ہووے۔
سکولیاں دیاں اکھاں اگے اکھر ٹپدے رہے۔ کامیاں دا مڑھکا چوندا رہیا۔ تھکیویں نال اوہناں دے جُسّے پیڑ کرن لگ پئے کہ دیہاڑی ای لمی ہو گئی سی۔ اوہناں دیاں اکھاں نیندر نال بھاریاں سن پر سورج دیاں دراچھیاں رشماں اوہناں دے جُسّیاں توں پار ہو گیاں سن۔ 
نیندر سُولی تے وی آجاندی اے۔۔۔ایہہ صدیاں پرانی بات اج کُوڑ ہو گئی سی۔ ترنجناں وچ کھیہہ اڈ رہی سی۔ کھوہاں تے دیو پھر گئے سن۔ کیکلی پاون والیاں کڑیاں پچھلے اندراں وچ لُکیاں سورج ڈبن دا انتظار کر دیاں رہیاں۔مجھاں نے دھاراں لاہن توں انکار کر دتا۔ کانواں، چڑیاں تے طوطیاں نے چیخ چیخ کے درختاں دے ٹاہن ہلا دتے۔ پانی کتھے بندہ ماریاں نہیں سی پیا لبھدا۔ زمین انج سُک گئی کہ اوہدے اتے چڑیپر پئے گئے۔
اودھر یونیورسٹی دے وڈے ہال وچ منڈیاں نے اک بڈھے پروفیسر نوں گھیر لیا۔۔’’ جناب تسیں ہی کجھ دسّو۔۔‘‘
’’ گل ایہہ وے پئی۔۔۔ایہہ زمین، سورج ، کاینات دے ذرّے نیں۔ صرف ذرے۔۔‘‘
’’ پر جناب۔۔ایہہ گل تے کوپر نیکس نے آکھی سی۔۔۔‘‘
’’ ہاں۔۔۔ہر کوپر نیکس ایہو ای گل آکھے گا، آکھدا رہوے گا۔۔تے لوکی اوہنوں مردود۔۔۔‘‘
منڈیاں نے پروفیسر نوں مونڈھیاں تے چُک لیا۔۔۔تے ۔۔فائر بریگیڈ دیاں گڈیاں ہنیرے دی اوس بُکّل ول ٹر پیاں جتھوں ایہہ سورج۔۔نخشب دے چن ورگا جعلی سورج اُگیا سی۔